Jezioro Kopań


HomeDla TurystyWędkarstwoŁowiskaJezioro Kopań

Jezioro Kopań

Lężący na północny wschód od Darłowa akwen, który ma blisko 880 ha. Jezioro jest płytkie i mulaste, a z morzem łączy go kanał, przez który odbywają się ciągi ryb dwuśrodowiskowych (węgorz, sandacz, troć, okoń, leszcz, płoć). Średnia głębokość wynosi 2 metry. Od morza oddziela je tylko wąski pasek lądu. Jezioro ułożone jest prawie dokładnie wzdłuż równoleżnika, dlatego przyjmuje na całej swojej długości morskie wiatry. Fala na jeziorze jest prawie zawsze, a dni z flautą należą do rzadkości. Jezioro Kopań jest bogate w różne gatunki ryb, atrakcyjnych dla wędkarzy (węgorze, sandacze, szczupaki i okonie).

Do połowu potrzebne jest pozwolenie, które wykupuje się w biurze w Mielnie (ul. Chrobrego 43) lub na poczcie np. w Darłowie, wypełniając specjalny blankiet. Cennik i dane do przelewu tutaj.

 

Ryby Jeziora Kopań

  • Jaź - mięso smaczne, dość ościste i niezbyt jędrne. Jaź posiada wydłużone i spłaszczone bocznie ciało, linia boczna jest lekko wygięta ku dołowi, płetwa ogonowa głęboko wcięta, głowa mała z wysuwaną paszczą skierowaną ukośnie ku górze. Grzbiet ma kolor szarozielony do szaroczarnego. Boki są jaśniejsze o intensywnym srebrzystym połysku, a brzuch białawy. Płetwy grzbietowa i odbytowa mają niebieskawoszary odcień, natomiast pozostałe płetwy są czerwonawe.

  • Karaś - białe, chude, średnioościste i smaczne mięso. Ciało karasia jest silnie wygrzbiecone, krępe i bocznie ścieśnione. Karaś ma ubarwienie brunatnozłociste z zielonkawym połyskiem, brzuch żółtawy lub biały. Płetwy piersiowe i brzuszne przy nasadzie są lekko zaczerwienione. Na trzonie ogona znajduje się charakterystyczna, ciemna plama.

  • Leszcz - mięso tłuste, ościste, delikatne, zawierające sporą ilość kwasów tłuszczowych omega 3 oraz białka, witaminy i minerały. Leszcz ma bardzo mocno bocznie ścieśnione ciało, wysokie w stosunku do długości. Płetwa ogonowa głęboko, chorągiewkowato wcięta. Głowa mała z wysuwaną paszczą skierowaną ukośnie ku dołowi. Kolor grzbietu jest ołowiany, bądź czarny z charakterystycznym zielonym połyskiem. Boki są zdecydowanie jaśniejsze, metaliczne, a brzuch biały i perłowy (u starszych okazów złocisty). Płetwy nieparzyste ciemnoszare, a parzyste jasnoszare.

  • Lin - smaczne, białe, delikatne mięso o słodkawym smaku i zapachu mułu, ościsty i dość tłusty. Liny mają ciało pokryte drobnymi łuskami jest zwarte i mocno zbudowane o szerokim trzonie ogonowym. Otwór gębowy jest poziomy, a w jego kącikach znajduje się po jednym krótkim i miękkim wąsiku. Grzbiet ma najczęściej ma kolor ciemnozielony lub ciemnobrązowy, boki są jaśniejsze i mosiężnie połyskujące, natomiast strona brzuszna żółtawobiała.

  • Miętus - białe, jędrne, chude mięso prawie bez ości. silnie wyciągnięte, bardzo miękkie ciało o walcowatym kształcie. To, co wyróżnia miętusa, to pojedynczy wąs na środku brody oraz ustawienie płetw brzusznych przed piersiowymi. Głowa ryby jest szeroka i mocno spłaszczona z dużym otworem gębowym. Charakterystyczne jest ubarwienie ryby – brąz, oliwka i zieleń z wyraźnym, marmurkowym wzorem występuje na grzbiecie, z kolei boki są jaśniejsze – żółtawe, a brzuch białawy.

  • Okoń - białe, chude i słodkawe mięso. Ciało wysokie, bocznie spłaszczone. Łuski małe, mocno osadzone w skórze. Pokrywy skrzelowe zakończone ostrymi kolcami, a ich górna krawędź jest ząbkowana. Otwór gębowy duży, przedni, tylna krawędź szczęki sięga do oka. Grzbiet ciemnoszary do oliwkowozielonkawego, boki jaśniejsze. Brzuch biały lub wchodzący w czerwonawy kolor o srebrzystym połysku. Pierwsza płetwa grzbietowa szara z ciemną plamą w tylnej części, druga płetwa zielonkawoszara, lekko przezroczysta, płetwy piersiowe żółtawoszare, pozostałe płetwy jaskrawoczerwone. Ubarwienie zmienne w zależności od miejsca przebywania.

  • Płoć - mięso białe, chude, delikatne, bardzo smaczne i ościste. Ciało krótkie i wysoko wygrzbiecone. Głowa krótka, szczęka nieco wysunięta przed mały końcowo położony otwór gębowy. Grzbiet ciemnobrązowy lub szaroczarny z niebieskim lub zielonkawym połyskiem, boki jasnosrebrzyste a brzuch biały. Płetwa grzbietowa i ogonowa są szare w odcieniu czerwonym. Ryby płochliwe i bardzo ostrożne. Żyją w stadach i żerują gromadnie. Niektóre z płoci żerują w morzu a trą się w wodach słodkich. Zjadają zarówno pokarm roślinny jak i zwierzęcy.

  • Pstrąg - bladoróżowe, chude mięso, delikatne w smaku i niezbyt ościste. pstrąg ma ciało o kształcie torpedowatym - ułatwiającym życie w wartkim prądzie rzeki, w zależności od charakteru wody mniej lub bardziej wygrzbiecone i bocznie spłaszczone, z szerokim trzonem ogonowym. Pstrąg ma bardzo zmienne ubarwienie - najczęściej od zielonkawego do brązowawego, zależy od miejsca jego przebywania. Młode osobniki mają duże, wyraźnie niebieskoszare plamy na bokach, natomiast dorosłe liczne, czarne i czerwone kropki oraz żółtobiały lub żółty brzuch. Pstrąg tęczowy ma wydłużone, bocznie nieco spłaszczone ciało o szerokim trzonie ogonowym. Głowa o tępo zakończonym, szeroko wyciętym pysku, podobnie jak ciało i płetwy, usiana jest wieloma, czarnymi plamami i kropkami.

  • Sandacz - białe, chude mięso sandacza odznacza się bardzo delikatnym smakiem. Wyróżnia się zdecydowanie wydłużonym ciałem i małą głową, grzbiet ma zielono-szary kolor, a brzuch jest biały. Na bokach ciała znajdują się ciemne, poprzeczne smugi. Sandacz wyróżnia się dwiema stykającymi się ze sobą płetwami grzbietowymi, które rzadko są od siebie oddalone. Do specyficznych cech tej ryby zaliczamy również liczne, ciemne plamy, które zaobserwować można na błonach pomiędzy promieniami płetw grzbietowych i ogonowej. Niesamowity wygląd nadają lekko opalizujące oczy, które w nocy, w świetle latarki, świecą na czerwono.

  • Szczupak - mięso białe, jędrne, chude, suche i ościste. Ryba słodkowodna, występująca w Bałtyku przy ujściach rzek. Ciało jest spłaszczone, opływowe. Głowa wydłużona, ze zwężającymi się szczękami i bardzo szerokim spłaszczonym pyskiem. Zęby szczupaka na żuchwie są skierowane do środka i bardzo ostre, szczęka jest ich pozbawiona. Ponadto liczne zęby występują na kości podniebiennej, kościach międzyszczękowych, lemieszu, kości gnykowej oraz łukach skrzelowych. Łuski są dosyć małe, owalne, mocno osadzone w skórze. Linia boczna dobrze rozwinięta, często poprzerywana, posiada dwa lub trzy rozgałęzienia wzdłuż boków. Na głowie znajdują się liczne jamki zmysłowe. Płetwy grzbietowa i odbytowa są przesunięte mocno do tyłu i położone blisko siebie. Ubarwienie zmienne w zależności od warunków środowiska.

  • Troć - mięso tłuste i soczyste, w smaku przypominające mięso z łososia. Grzbiet szarawy lub brązowawy, boki jaśniejsze, a brzuch srebrzysty. Głowa, boki i grzbiet są pokryte licznymi, czarnymi plamkami, które w czasie tarła mają żółtą obwódkę. Płetwa tłuszczowa jest czerwono obrzeżona.

  • Ukleja - białe, suche i ościste mięso. Łuski łatwo odpadają, wystarczy przeciągnąć pod bieżącą wodą tuszkę między palcami. Ukleja posiada wydłużone, ścieśnione bocznie ciało. Linia boczna jest wyraźna i lekko zakrzywiona do dołu, głowa mała z paszczą skierowaną ku górze. Grzbiet ma stalowozielony kolor, boki są srebrzystobiałe, połyskujące, a płetwy grzbietowa i ogonowa szare lub bezbarwne. Dorasta do 30 cm długości i wagi 0,25 kg.

  • Węgorz - białe, dość tłuste, delikatne i niemal bezościste mięso. Długi wężowaty tułów, za otworem odbytowym spłaszczony bocznie, końcowy pysk uzbrojony w kilka rzędów ostrych zębów. Grzbiet jest ciemny, brązowy lub zielony, boki jaśniejsze, brzuch brudnobiały. Przebywa w miejscach ciepłych i obficie porośniętych, o mulistym dnie. Żyje przy dnie a zimę spędza zagrzebany w mule.